- Celna uwaga, ale z mojego doświadczenia... - Zamknij się, Althorpe! - ryknął Madsen. - Wszyscy wiemy, że zdobyłeś Vixen. Nie musisz dzielić się z nami szczegółami. - Mówiłem ogólnie. Ani słowem nie wspomniałem o żonie. W tym momencie uświadomił sobie, że rzeczywiście jest zbyt pijany i poirytowany, żeby wdawać się w taką rozmowę. Z drugiej strony, gdyby udało mu się zdemaskować Marleya, stanąłby przed Victorią z czystym sumieniem. - Istotnie - przyznał Parrish. - Teraz ja stawiam. Pięć na damę. Jeśli przegram, przynajmniej pociągnę cię ze sobą na dno. Sinclair skwapliwie wykorzystał zmianę tematu. - Szkoda, że mój brat nie lubił hazardu. Mógłbym zacząć cieszyć się swoim majątkiem wcześniej niż dopiero po jego śmierci. - Może po prostu twój brat staranniej dobierał partnerów do gry rzucił Marley. Rumieniec gniewu już zniknął z jego twarzy. - Spędziliśmy z Thomasem wiele miłych wieczorów. - Chyba się przesłyszałem. Powiedziałeś „Thomas" i „miły" jednym tchem? Whyling parsknął śmiechem, a Sinclair doszedł do wniosku, że jednak go nie lubi. Piąty gracz, pan Henning, bez przekonania zawtórował wicehrabiemu. - Nie znałem Althorpe'a, ale wyglądał mi na dobrego człowieka - stwierdził. - Bo nim był... mimo błędów, które popełniał - zapewnił Marley, spoglądając szyderczo na markiza. - Możesz uwłaczać charakterowi mojego nieodżałowanego brata, ale nie drwij z jego upodobań. To cios poniżej pasa. - Nie chodziło mi o jego upodobania. Thomas wciąż mnie namawiał, żebym pozbył się wszystkich udziałów we francuskich spółkach. Szlachetny gest, przyznaję, ale straciłbym fortunę, gdybym go posłuchał. - I tak straciłeś - zauważył Whyling. - Dużą część w tym pokoju i na moją rzecz, o ile sobie przypominam. - No, no, spokojnie - wtrącił Parrish, kładąc rękę na ramieniu przyjaciela, który już podnosił się z krzesła. - Szkoda dobrego porto i czasu na sprzeczki. Jestem tu po to, żeby grać w faraona. - Ja również - dorzucił Sinclair. Postanowił, że rano zada Victorii kilka pytań na temat byłego narzeczonego. 9 - Jesteś pewna, że twój mąż będzie zadowolony, gdy nas tu wszystkich zobaczy? - zaniepokoiła się Lucy. - Wolałabym go nie rozgniewać. - Nie obawiaj się. Wciąż powtarza, że Grafton